Le 28 octobre 1940, le peuple grec a adressé un NON retentissant, au gouvernement italien de Mussolini, qui demandait la reddition sans conditions de notre pays qui devait se soumettre au fascisme et au nazisme.  Aujourd’hui, 76 années plus tard, ce refus est toujours d’actualité. Nous devons encore défendre,  dans des conditions particulièrement difficiles, les idéaux et les valeurs de notre pays.

Le 28 octobre 1940, le refus à la soumission a été prononcé par tout un peuple, uni dans son entité.

En définitive, la Grèce a été envahie par les armées allemandes, appelées à la rescousse par Mussolini, vaincu par une armée sans armes mais armée de ses idéaux et voulant garder à tout prix son indépendance. C’est à ce moment-là que Churchill a cité le désormais célèbre : Les héros se battent comme des Grecs ! Les peuples d’Europe qui vivaient sous la botte nazie ont repris espoir. Les Grecs avaient remporté la première victoire contre le nazisme. Hitler a dû retarder la campagne de Russie et s’est retrouvé embourbé dans la rigueur de l’hiver russe. Ce fut le début d’une longue fin.

Aujourd’hui, notre pays est confronté à de nouveaux et innombrables défis. Des guerres embrasent, encore une fois, la Méditerranée orientale. Les réfugiés qui les fuient inondent les pays limitrophes. Beaucoup d’entre eux n’arrivent jamais. La Grèce se trouve au centre des antagonismes. Son intégrité territoriale est menacée, ses ressources naturelles convoitées.  Une énorme crise financière l’asphyxie et les mémorandums de la honte se succèdent.

Nous devons sortir de ce cercle vicieux, le plus rapidement possible ! Si l’on considère que notre peuple a réussi à battre des adversaires de loin supérieurs et de rester debout et fier pendant l’Occupation, alors oui, nous pouvons surmonter les crises d’aujourd’hui et en ressortir grandis ! L’unité de notre peuple fut toujours notre force pour vaincre l’adversité.

Nous, ici, à la Communauté hellène de Paris, nous avons réussi à surmonter nos différents et essayons à l’unisson d’accueillir les nouveaux arrivants, immigrés de la crise financière. L’image de notre communauté change tous les jours. De nouveaux défis surgissent devant nous. Le plus grand en est le maintien de nos écoles de langue grecque, de nos us et coutumes.  Nous déployons des efforts quotidiens pour que l’apprentissage de notre langue soit une réalité à Paris. Et nous réussissons ! Près de 400 élèves reçoivent l’enseignement de leur langue d’origine par des enseignants détachés du Ministère grec de l’éducation. Les cours de grec pour adultes fonctionnent tous les jours. La Maison de la Grèce est enfin rénovée dans sa partie  supérieure et fonctionne normalement. Nous vous y accueillons plusieurs fois par semaine lors de nos manifestations. Et elles sont nombreuses. Le mois de novembre est un mois riche en évènements : Un hommage à l’écrivain et réalisateur Robert Manthoulis, en collaboration avec les associations le « Diktyo » et le Centre Culturel Hellénique, avec des intervenants, spécialistes de l’œuvre d’une vie ; deux leçons basées sur un poème de Kavafi, par Christos Papazoglou ; une exposition de peinture de Cyril Hahn.  En décembre, nous proposerons aux enfants la découverte de la valise itinérante du Citoyen du Monde sur une proposition du Centre Culturel et enfin l’Arbre de Noël des petits avec un spectacle de contes musicaux. Dans le courant de l’année nous avons remplacé le projecteur du salon, le système d’éclairage des expositions et surtout nous avons remplacé un conduit d’eau qui provoquait une inondation dans le sous-sol.  Justement ce sous-sol que nous nous engageons à rénover actuellement. Nous avons fait établir des devis et faisons appel à votre générosité pour la réalisation des travaux. Les projets d’animations, dans ce sous-sol, ne manquent pas et nous comptons faire de cet espace un lieu de rencontre, de détente et de loisirs, profitable à tous les âges.

En 1940, les Grecs ont fait preuve d’un héroïsme épique, ils se sont sacrifiés pour rester libres et ont combattu avec détermination. Leurs actes sont enregistrés dans la mémoire de notre peuple comme des exemples d’unité contre le danger de l’anéantissement, face à un ennemi  numériquement supérieur. Suivant leur exemple, nous nous battons, nous aussi, aujourd’hui, contre l’assimilation. Nous essayons de garder l’hellénisme de Paris uni et rayonnant.

La liberté, ça se gagne. La pérennisation de notre peuple et de notre culture s’acquiert grâce à des combats et une vigilance permanents. Forts de notre histoire, nous regardons l’avenir avec optimisme !

Vive la Grèce, Vive la France !

Σεβασμιώτατε, Αξιότιμε κ. Πρέσβη της Κύπρου, κ. Στρατιωτικέ ακόλουθε της Ελληνικής Πρεσβείας, Madame la Maire du 5ème arrondissement ; Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι,

28η Οκτωβρίου 1940

Εβδομήντα έξι χρόνια από το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού στην ιταλική κυβέρνηση που απαιτούσε την άνευ όρων παράδοση της χώρας μας, το μήνυμα της άρνησης και της μη υποταγής, παραμένει πάντα επίκαιρο για τις νέες γενιές που πρέπει να υπερασπίσουν και σήμερα, κάτω από δύσκολες συνθήκες, τα ιδανικά και τις αξίες της πατρίδας μας.

Στις 28 Οκτωβρίου 1940, την απάντηση στην πρόκληση της ιταλικής κυβέρνησης, την έδωσε η ελληνική κυβέρνηση στον ιταλό πρέσβη στην Αθήνα, και την επικύρωσε αστραπιαία ο ελληνικός στρατός και ο ελληνικός λαός ενωμένοι σε ένα μέτωπο μάχης και αυτοθυσίας.

Στις μάχες που ακολούθησαν οι Ιταλοί κατάλαβαν αμέσως ότι ο πόλεμος αυτός δεν ήταν ένας απλός περίπατος. Απέναντί τους, είχαν μεν έναν ελλιπώς εξοπλισμένο (σε όπλα) στρατό, που τον καθιστούσαν όμως κραταιό και τον ενθάρρυναν τα ιδανικά και η αποφασιστικότητά του να νικήσει.

Όλος ο κόσμος τότε μίλησε για τους Έλληνες που πολεμούν σαν ήρωες. Και το αντέστρεψε: «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»! (Τσώρτσιλ). Οι λαοί της Ευρώπης που βρισκόταν κάτω από την μπότα του άξονα Γερμανίας - Ιταλίας, αναθάρρησαν. Οι Έλληνες πέτυχαν την πρώτη μεγάλη νίκη κατά του ναζισμού!
Προ του κινδύνου να ρεζιλευτεί η Ιταλία, η ναζιστική Γερμανία, επιτέθηκε σε ευθεία γραμμή στη Γιουγκοσλαβία και σε συνέχεια, στις 6 Απριλίου 1941, στην Ελλάδα, με σκοπό να σώσει την σύμμαχό της. Στα οχυρά του Ρούπελ γράφτηκε η πιο περήφανη πολεμική και ηθική απάντηση στον Γερμανικό φασισμό. «Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται»! Αυτή ήταν η απάντηση του Ταγματάρχη Γεώργιου Δουράτσου, διοικητή του οχυρού Ρούπελ στους Γερμανούς αγγελιοφόρους στις 9 Απριλίου 1941, όταν του ζήτησαν την παράδοση του οχυρού. Στη συνέχεια, ο ηρωικός αγώνας του Κρητικού λαού, κουρέλιασε και αχρήστευσε δια παντός στον πόλεμο, τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές στη μάχη της Κρήτης, που άρχισε στις 20 Μάιου 1941 και έγραψε νέες σελίδες δόξας.

Η χώρα κατακτήθηκε τελικά από υπέρτερες δυνάμεις και βίωσε την τριπλή κατοχή Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Όμως πέτυχε την πρώτη νίκη των λαών κατά του φασισμού και καθυστέρησε υπέρμετρα τα σχέδια του Χίτλερ για την επίθεση στην Σοβιετική Ένωση που ήταν ο αντικειμενικός σκοπός του.

Σήμερα, η χώρα αντιμετωπίζει άπειρες νέες προκλήσεις. Η Ανατολική Μεσόγειος φλέγεται και πάλι από τους πολέμους. Λαοί αφανίζονται, κράτη διαλύονται. Κύματα προσφύγων κατακλύζουν ξένες χώρες. Πολλοί δεν φτάνουν ποτέ. Στο κέντρο των ανταγωνισμών βρίσκεται και η χώρα μας. Η εδαφική της ακεραιότητα αμφισβητείται πίσω από αμφισβήτηση του κύρους των Συνθηκών. Ο υπόγειος ορυκτός πλούτος αποτελεί στόχο βλέψεων. Βιώνουμε μια τεράστια οικονομική κρίση με μνημόνια της απαξίωσης και της οικονομικής ασφυξίας.

Πρέπει να βγούμε το συντομότερο από αυτό τον φαύλο κύκλο. Αν αναλογιστούμε, πως ο λαός μας κατάφερε να νικήσει υπέρτερους αντιπάλους και να σταθεί όρθιος και περήφανος στην κατοχή, τότε ναι, μπορούμε να ξεπεράσουμε και αυτή την κρίσιμη καμπή νικητές. Η ενότητα του λαού απέναντι στους κινδύνους που μας απειλούν είναι διαχρονικά το μυστικό μας και συνάμα χρέος μας!

Όσο για μας, εδώ στην Ελληνική Κοινότητα έχουμε καταφέρει να προσπεράσουμε τις αντιπαραθέσεις και προσπαθούμε όλοι μαζι να οργανώσουμε την ομογένεια για την υποδοχή των νέων μεταναστών της οικονομικής κρίσης. Η εικόνα του ελληνισμού στο Παρίσι έχει αλλάξει και βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά σε νέες προκλήσεις. Πρόκληση για μας όμως αποτελεί και η συντήρησης πάση θυσία των σχολείων Ελληνικής γλώσσας, των παραδόσεων και εορτών μας. Δεν ξεχνάμε την πολιτιστική μας παράδοση και προσπαθούμε να σας προσφέρουμε πλήθος εκδηλώσεων μέσα στον ανανεωμένο χώρο του Ελληνικού Σπιτιού. Νέα πρόκληση επίσης για μας αποτελεί η ριζική ανακαίνηση της έδρας αυτής του ελληνισμού, ώστε να αποτελέσει ένα φιλόξενο χώρο για όλους μας. Ηδη λειτουργεί καθημερινά με μαθήματα ενηλίκων, φιλοξενεί κομμάτι του σχολείου του Αγίου Στεφάνου, και πλήθος εκδηλώσεων από συλλόγους που έχουν την ανάγκη την αίθουσα υποδοχής μας. Φέτος εκτός από την ανακαίνηση, αλλάξαμε το φωτιστικό σύστημα για τις εκθέσεις, αντικαταστήσαμε τον προβολέα, επισκευάσαμε μια τεράστια διαρροή στον υπόγειο χώρο του Σπιτιού. Μας μένει όμως να ανακαινίσουμε αυτόν τον υπόγειο χώρο διότι κι άλλες δραστηριότητες περιμένουν να πραγματοποιηθούν μέσα σε αυτόν. Το πρόγραμμά μας είναι μεγάλο και οι νέες προτάσεις περιμένουν την υλοποίησή τους. Πρέπει να κρατάμε ζωντανή την ιστορική μας Κοινότητα και βασιζόμαστε στην συμμετοχή σας με κάθε τρόπο.

Το «Έπος του 40», ήταν ένα έπος ηρωισμού, αυτοθυσίας και αποφασιστικότητας. Καταγράφηκε στη μνήμη του λαού μας σαν παρακαταθήκη ενότητας και αντίστασης και σαν ηρωϊκή έξαρση του ελληνισμού απέναντι στον κίνδυνο του αφανισμού από έναν ισχυρότερο εχθρό. Με τον ίδιο τρόπο αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε ζωντανό τον ελληνισμό στο Παρίσι, όλοι μαζί, ενωμένοι ενάντια στην αφομοίωση.
Η ελευθερία δεν χαρίζεται. Η διαιώνιση του Εθνους μας κατακτιέται με αγώνα. Χάρη σε σας, ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον με ιερή κληρονομιά την ιστορία μας!

«Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει (…) Νάτη πετιέται από ξαρχής, κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό, με το καμάκι του ήλιου…». Ρίτσος

Ζήτω η Ελλάδα ! Ζήτω ο ελληνισμός της διασποράς !