|
O
Μάικ Πετράκης,
που καλωσορίζουμε σήμερα με μεγάλη χαρά στο Ελληνικό σπίτι,
είναι ένας σύγχρονος
artiste conceptuel
/
conceptual
artist,
με αρκετές προσωπικές παρουσιάσεις της δουλειάς του στην
Ελλάδα και στο εξωτερικό όπως, Αγγλία, Νέα Υόρκη, Ολλανδία
και Φινλανδία.
Η πολύ ιδιαίτερη και προσωπική του φιλοσοφία και δουλειά,
εστιάζει στην προσέγγιση των πραγμάτων από άλλη σκοπιά,
επιδιώκει να τα αναδείξει «βλέποντας» τα ήδη αναγνωρισμένα
και δημοφιλή πολιτισμικά σύμβολα, εικόνες, αντικείμενα και
λέξεις μέσα από την αναπόφευκτη φθορά τους,
επαναπροσδιορίζοντας και προβάλλοντας την νέα ερμηνεία τους,
καθώς και μια νέα χρηστικότητα.
Στοχεύοντας στην Δημιουργικότητα, η χρησιμοποίηση διαφόρων
εικόνων, λέξεων, συμβόλων και αντικειμένων και η απόδοση
τους σε μια άλλη «εικόνα» και χρηστικότητα, ωθεί
υποσυνείδητα τον θεατή - λήπτη να αναπτύξει και αυτός την
δημιουργικότητα του, και να προσεγγίσει έτσι και ο ίδιος,
από την πλευρά του, με διαφορετικό τρόπο, τα πράγματα που
τον περιβάλλουν, σε ένα αστικό ή μη περιβάλλον...
Οι λέξεις – φράσεις – τίτλοι στα έργα του προκαλούν και
ενισχύουν τον διάλογο, την συνδιαλλαγή, σαν αφετηρία
δημιουργικότητας του θεατή, την είσπραξη του μηνύματος και
την κατανόηση του έργου αλλά και την κατανόηση της
επαναπροσέγγισης των πραγμάτων.
Στην έκθεση του, ‘The
Land
of
Democracy’,
το κύριο θέμα που διαπραγματεύεται είναι η πραγματική – κατά
τον ίδιο – βάση της δημοκρατίας.
Η ανθρωποκεντρική και κοινωνική της διάσταση, από καταβολής
της έως και σήμερα. Εμπλέκοντας πάντοτε και τους θεσμούς, (
πολιτικούς, θρησκευτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς κ.α)
που είναι φυσικά δημιουργήματα των ανθρώπων και διατηρούν
τις «κακές» συνήθειες τους. Θέλει να επαναφέρει τον διάλογο,
σχετικά με την σημερινή ύπαρξη της, ως απόγονος της χώρας
που γέννησε την Δημοκρατία. Και γι’ αυτό, χρειάζεται πάντα
την άμεση συμμετοχή των επισκεπτών της έκθεσης, που και οι
ίδιοι θα αφήσουν το στίγμα τους στο
Democreation,
για να εκφράσουν, σύμφωνα με την προσωπική τους άποψη, την
έννοια και την ύπαρξη της Δημοκρατίας.
Ο Μάικ Πετράκης διευθύνει επίσης το καινοτόμο πρόγραμμα
σεμιναρίων και ατελιέ (workshops)
‘Αrt
InSide
Business’
και
Art2be
που στόχο του έχει να επαναφέρει, να
αναδείξει και να εξελίξει την δημιουργικότητα, με αποτέλεσμα
την καινοτομία στα στελέχη και τους εργαζόμενους σε
επιχειρήσεις και οργανισμούς.
Θα ήθελα να τελειώσω μ’ ένα προσωπικό σχόλιο, φιλικό και
χιουμοριστικό που μου ενέπνευσε ο τίτλος της
έκθεσης-εγκατάστασής σου, Μάικ,
Je me suis amusée autour du titre de cette installation dont
je remercie Mike Petrakis,
Qui a parsemé le titre de son installation : "The Land of D€MOCRA$¥"
de symboles monétaires, signifiant peut-être ainsi, avec
quelque ironie, que tant que l’argent circule librement et
fait des petits, même pour quelques uns, on peut encore
faire confiance en la démocratie.
L’€uro fait des E « oeufs » et des heu-reux, le S barré en
hauteur du dollar $ a le dos large, il fait des S, des aces
comme au tennis pour les as de la finance.
Pourquoi tant de ¥ haines ou de yennes à la fin ? À la fin
des mots (m-o-t-s), des maux (m-a-u-x). Un symbole qui mixe
le symbole d’égalité = avec le y de toute une génération qui
s’interroge − y se prononce why − ou un peu tout le monde un
x-y un peu anonyme.
Il y a quand même une énigme dans tout cela : pourquoi
l’artiste n’a-t-il pas placé le symbole de la livre sterling
£ comme initiale du mot land ? C’est un mot anglais et
Londres est une capitale financière que son propre pays
Eng-land va reléguer au second rang en la séparant plus que
jamais du continent européen, après avoir construit à grand
frais avec lui un tunnel qui, comme son nom l’indique,
Euro-tunnel, n’est pas parvenu à jeter un pont entre les
peuples. Bref, il y a longtemps que l’Angleterre bat de l’L
(aile) et se barre un peu : c’est le symbole même de la
livre sterling £ !
On pourrait aussi voir dans la démo-cratie, que c’est le
pouvoir de la démo, comme on dit en informatique : la démo,
ça marche toujours au bureau, jamais chez le client !
Enfin, comme semble l’orthographier Mike Petrakis, la D€MOCRA$¥
est démo-crazy, une folie démocratique, qui attribuerait au
peuple un vrai pouvoir, ou bien, à l’inverse, une folie qui
dénature la démocratie, c’est selon.
Pour autant, je suis loin de souscrire personnellement aux
raccourcis faciles que j’ai improvisés grâce à cette liberté
que nous laissent précisément la démocratie et… l’artiste !
Imaginons seulement à quelle audace réduite à néant, à zéro,
à nada, j’aurais été condamnée à nos portes, chez notre
voisin turc, par exemple ! Alors, oui, avec Churchill, qui
prononcera la célèbre formule, le 11 novembre 1947, à la
Chambre des Communes, alors qu’il n’est plus que le leader
de l’opposition : Indeed, it has been said that democracy
is the worst form of Government except all those other forms
that have been tried from time to time, je souscris
pleinement à cette conclusion, à laquelle je ne retranche
aucun mot comme on le fait usuellement : En effet, on a
pu dire que la démocratie était la pire forme de
gouvernement à l'exception de toutes celles qui ont été
essayées au fil du temps.
Et, nous autres, les Grecs, nous sommes malheureusement bien
placés pour le savoir…
Marie ROBLIN
|
